A miña primeira entrada dicía:
esto es una prueba para el diario de willy sifones
A partir de aí, todo foi en picada. Excepto o senso do humor que, como poden comprobar, non fixo outra cousa que mellorar.
Agora que os blogs morreron é unha boa ocasión para voltar a eles. Sempre me gustaron os mortos vivintes.
Dende este blog zombi proclamo: unha década non é nada, quero chegar ás catro décadas de blog. A nada estirándose na corrente do tempo, elástica, flexible, contaxiosa.
Declaro inaugurada esta cousa.
