39
Leo "pequeno panteón portátil" de Alan Badiou, unha recopilación de textos sobre filósofos feitos no momento da morte destes. Un compendio de necrolóxicas escritas dende a admiración, o recoñecemento aos maestros, e, como di o propio Badiou no seu breve pero fulgurante limiar, porque os quere. Ese limiar contén un momento estraordinario, no cal quixera quedarme a vivir ante a miña incapacidade para vivir realmente.

Eu sosteño que a morte non debe interesarnos, nin tampouco a depresión. Se a filosofía serve para algo é, en efecto, para arredar de nós o cáliz das paixóns tristes, para ensinarnos que a piedade non é un afecto leal, nin o laio unha razón para ter razón, nin a vítima aquilo a partir do cal debemos pornos a pensar. Por un lado, como así o establece dunha vez por todas o xesto platónico, é acerca do Verdadeiro, declinado se compre facelo ao xeito do Belo ou do Ben, como se orixina calquera paixón lícita e calquera creación de alcance universal. Por outro, o animal humano, como sabe Rousseau, é esencialmente bó, e, cando non o é, é porque algunha causa exterior o aboca a iso, causa que debe ser detectada, combatida e destruída sen a menor vacilación. Os que defenden que o animal humano é ruín, só queren domesticalo para facer del, ao servizo da circulación do capital, un asalariado moroso e un consumidor deprimido. Capaz como é de crear en diversos mundos verdades eternas, o home posúe en si mesmo aquel anxo que as relixións querían usurpar. Isto é o que nos ensina, desde sempre, a filosofía propiamente dita. Para que ese anxo se declare, cómpre termar dun principio, dunha máxima, a fin de contas sempre a mesma, baixo unha gran variedade de formas. Escollamos a de Mao: "Rexeitade vosas ilusións e preparádevos para a loita". Termar do verdadeiro contra o ilusorio e, sexan cales sexan as circunstancias, combater antes que renderse.

fragmentos para unha non-ética das relacións persoais. I: o contacto cos demais
1. Para superar o medo escénico, faga teatro. Esaxere os xestos. Faga inflexións coa súa voz todo o radicais posibles. Mova as mans e os brazos como se estivera baixo os efectos dunha electrocución. Compórtese como Hugh Grant en "remando al viento", ou mellor aún, como Jim Carrey en calquera película de Jim Carrey, ou se é posible, copie todos os tics faciais de Hugh Laurie en House.

2. Para superar o medo ao silencio, ríase moito e en voz moi alta, en especial cando o silencio amenace a barreira dos cinco segundos. Que pareza que lle acaban de facer unha operación de cordas vocais con inxección de botox na larinxe. Berre a alguén que pase cerca a intervalos de trinta segundos. Fale espasmódicamente mentras repite "xenial", "qué forte", "eu e que flipo". Se é posible, saque temas de conversa continuamente e déixeos todos a medias. Se o seu interlocutor insiste no silencio, fuxa.

3. Cando alguén quera falar en serio con vostede, saque a ironía. Fágalle ver que nada é realmente importante como para poñerse a falar coma se pasara algo que merezca ser falado. Fágalle ver ao seu interlocutor que vostede é inmune ás confesións. Que non lle interesan. Busque temas de conversa insubstanciais e intente facer pasar as conversas sobre fútbol ou series de televisión como a cousa máis intelixente que poden facer dúas persoas no mundo.

4. Cando alguén pretenda dicirlle o enfadado que está con vostede, sonría moito. Páselle a man polo hombro. Cambie de tema con rapidez aproveitando os descuidos da persoa alporizada. Faga como que o seu cabreo con vostede é insignificante, unha ridiculez, unha cousa pequena coa que non merece perder o tempo. Fálelle do seu novo móbil. Do tempo que lle custou cambiar de operador. Do mal que están os servizos de telefonía móbil. Invente unha historia sobre unha teleoperadora arxentina que o tivo dúas horas para conseguir a portabilidade do seu número. Despídase con grandes mostras de afecto, como se fora a deixar ao seu mellor amigo diante dun pelotón de fusilamento.

5. Evite as chamadas telefónicas que sabe que o van a poñer en situacións comprometidas, como dar explicacións ou contestar a preguntas sobre vostede mesmo. Conteste os correos con moitos emoticonos. Reduzca a linguaxe ao mínimo, "ok", "falamos", "xa nos veremos", "se podo xa te chamo". Non chame vostede nunca. Nunca envíe SMS de máis de corenta caracteres. Non conteste aos SMS nos que lle preguntan como anda ou que tal lle vai. Teña sempre preparada unha plantilla co texto "vou chegar ... minutos tarde". Teña senpre preparada unha plantilla co texto "non podo chegar á cita a tempo". Cambie de móbil con frecuencia e sen dar aviso a case ninguén.