Arquivos

- - - -


Vivo de frases alleas. Non me interesan os discursos. As frases como granadas de man estoupando de súpeto e levando a cabo unha doble tarefa: arrasar co terreo e iluminar durante uns segundos o contorno. E no deslumbramento trato de memorizar cada letra da frase que me caiu nas mans. Despois a repito para min mesmo durante un bó rato. Se vou no coche a frase que vive na miña cabeza pode abrir unha autoestrada paralela á que vou. Coma un mantra repito e saboreo as sílabas.


Así, fai un par de semáns escoiteille dicir a un psicoanalista moi no seu papel unha frase de Lacan, "a serie é o serio". As frases cheas de homofonías ata estoupar vóltanme tolo, e esta, en particular leva varios días sobrevoando o ceo da miña cabeza, proxectando sombras e deixando caer interrogantes sobre cada cousa que fago. Estou falando con alguén. A serie é o serio. Cantas veces falei con ese alguén? Unha? Dúas? Cinco? Cando empezou a serie? A serie das conversas cunha persoa. A das conversas con varias persoas. A serie dos encontros cos amigos. O momento en que un perde a seriedade. A serie dos dentes lavados tres veces ao día. A dos tres días de deporte á semana. Cando interrumpiches a serie? Cando deixaches de lado o coidado de ti? A serie das medidas de autocontrol para non aparentar máis estúpido do que semellas nen menos listo do que pensas. Esa serie, cando se interrumpeu? Cando quedei libre da miña tendencia a medir cada sílaba que saía da miña boca? Cando unhas series rematan outras ocupan o seu lugar. A serie de horarios de espertarse cada vez máis apurados. A serie de días que chegas tarde ao traballo. A serie das excusas inverosímiles e a das medidas que pensas tomar. A serie dos días seguidos sen comer outra cousa que graxas saturadas trans e hidratos de carbono rápidos. Haberá unha serie de series? A serie é o serio. Eu quero ser serio. Quero perseverar nalgunha tarefa que non sexa a inconstancia en si mesma. Repetir o mesmo dúas, cinco, quince, mil, noventa e dous millóns de veces. Deixar xa esa outra serie, a dos principios das cousas. Subir ao tren, tirarse pola costa, coller a ola, abrirse en canal, viaxar en bus. Deixo para outro post a outra frase que me martillea ultimamente: o novo só pode xurdir na repetición do mesmo. É dicir, non hai outra liberdade que non sexa a de facer o que xa se fixo antes. A serie, a serie, a serie.

Insomnio

- ¿Ves a ese de ahí?
- ¿Sí?
- Ese, el de las gafas de pasta marrones cuadradas. El de la chaqueta de tweed con coderas de falsa piel de color marrón.
- Qué le pasa.
- Es una triple F: Feo, Fofo, Frágil.
-...
- Y esa de ahí, con esas botas de caña y los leggins.
-...
- También es una triple F. Pero en femenino: Fugaz, Fría, Fascinante.
- Ella te gusta, él no. Es evidente.
- Es peor que eso. Él no le gustará a nadie. La primera F es superable. Incluso la segunda. Pero la tercera es un aviso. Una señal de alarma.
- Ella es Fría. ¿Eso es otra señal?
- Puede ser una trampa para una triple B.
- ¿Triple B?
- Bobo, Bueno, Básico.
- Básico. Suena horrible, como un insulto que no se dice del todo por compasión.
- Los triples B sueñan con las triples F.
- ¿Y que pasa con ellas?
- ¿Ellas?
- ¿Hay triples B?
- Claro: Bruta, Besucona, Bilingüe.
- Vete a la mierda.
- Puedes intentarlo tú mismo. Yo diría que eres un triple A.
- Déjame adivinar: Astuto, Asqueado, Ausente.
- No hombre, yo diría: Amargo, Atónito, Acojonado.
- Busco una triple A entonces.
- Triple A?
- Audaz, Alegre, Alucinada.
- No funciona.
- ¿Qué es lo que no funciona?
- Alegre y alucinada al mismo tiempo. No hay gente así.
- Sí la hay. Tu problema es que eres una triple F variante.
- A ver.
- Falso, Fantasma, Frígido.
- Frígido.
- Pues sí. Sólo un frígido clasifica a la gente utilizando tres letras. La mayoría necesitamos varios párrafos. Tú lo solucionas todo en tres letras.
- Claro, yo soy una triple I.
- Ya. Claro. Cómo no.
- Ya.

Unha cita de Camus

Leo na páxina dun dos meus contactos de Flickr:

"Autumn is a second spring where every leaf is a flower."
--Albert Camus

E xa se me alegrou o día. Simpleza de carácter, chámase a cousa. A cita acompaña a esta imaxe:

all that have fallen

Que é a típica imaxe que calquera pode facer coa súa cámara do móbil. É o bó de internet, nun sentido elemental: hai moitas cousas que pode facer calquera. Mesmo ser optimista sobre o outono. Simpleza de carácter. Mola. Vale, pero sen pasarse.
 

Este sitio está baixo as condicións dunha licencia Creative Commons.

RSS Feed. Feito con Blogger. Plantilla Modern Clix, deseñada por Rodrigo Galindez. Modern Clix blogger template por Introblogger.