O paso a acción

"Desertar da realidade" é o lema non escrito número un da maioría dos membros da miña xeración (os que rondan os 40 agora mesmo, tres ou catro enriba ou abaixo). "Cultivar a vida privada" é o lema non escrito número dous da maioría dos membros da miña xeración (os que están a ter fillos unha década máis tarde que os seus pais mentras enfrontan o que os psicoanalistas chaman "o trauma da futura morte probable" mentras eses fillos empezan a camiñar polo mundo). "Non renunciar ao placer en calquera circunstancia" é o terceiro lema non escrito dos membros da miña xeración" (aqueles que foron educados no tramo final do franquismo, remplazando a ciénaga nacional católica polas areas movedizas dunha transición que se quixo despolitizadora, invertindo a carga das enerxías transformadoras do campo do social e o político ao campo do cultural). "Faga como min, non se meta en política" é o cuarto lema non escrito da maioría dos membros da miña xeración (aqueles que nunca militaron nun partido político ou nun sindicato ou mesmo nunha asociación veciñal ou calqueira outra forma de asociacionismo que os sacara do útero familiar e da roda das amizades escolares). "Fuxir de todo todo o rato" é o quinto lema non escrito da maioría dos membros da miña xeración (aqueles que, descuberta a súa imposibilidade de conseguir transformacións globais renunciaron incluso a pelexar polo local nunha cadea de razoamentos interiores autoindulxentes que simplemente reproducía ao nivel dos esquemas mentais as estruturas sociais). "O que hai é o natural, ir contra elo é de radicais intransixentes" é o sexto lema non escrito da maioría dos membros da miña xeración (aqueles que ven natural seren persoas máis ou menos acomodadas na parte media dunha pirámide social edificada, na súa parte baixa, a base de miseria, sufrimento e privacións materiais e, na súa parte alta, a base de privilexios - os herdados e os conseguidos de novas-, inmunidades de todo tipo e excesos materiais simplemente intolerables).

Etc.