Estás lendo

"Mágoa que non sexas unha robaliza", o capítulo non publicado (AGC edicións)

Viña de ler o libro este de Don Winslow, el poder del perro, odisea narcomexicaliforniana, tras devorar los reyes de lo cool e salvajes, ambas do mesmo autor, nas cales o paraíso californiano e a idade de ouro do hippismo son diseccionadas á luz do auxe do tráfico de drogas ao longo dos 3000 km de fronteira entre México e os USA entre os 80s e os 90s. Viña de ler o Red Riding Quartet de David Peace, a tetraloxía sobre o destripador de York na cal o autor pinta unha Inglaterra pre-torie corrupta, asfixiante e invivible lonxe dos tópicos amables ao uso. Viña de ver Attack the block, a comedia sci-fi británica na cal uns adolescentes suburbiais londinenses evitan eles sos unha invasión alieníxena. Viña de ver Young adult, a película de Jason Reitman protagonizada por Charlize Theron na cal unha case cuarentañeira ghost-writer de libros de éxito para adolescentes eternos fai de todo para recuperar ao seu noivo de adolescente.

E entón,
(viña de intoxicarme coas doses habituais de cultura pop de evasión, compréndanme)
entráronme as gañas de escribir como DAVID PEACE.

Ese estilo sincopado, no cal
as liñas rompen como
ondas contra as rochas dun porto imaxinario e
a linguaxe estalla
en descricións reiterativas, repetitivas, redundantes, asfixiantes na súa insistencia.

E entón,

(viña de intoxicarme coas doses habituais de escapismo con coartada, compréndanme, COARTADA, coñecen algunha palabra que soe tan ben se exceptuamos ROBALIZA?)
entráronme as gañas de escribir como DON WINSLOW.

Ese estilo caracterizado por diálogos mínimos salpicados de digresións salpicadas de esceas cinematográficas salpicadas de descricións de viñetas ultraviolentas salpicadas de tensión a piques de romperlle os nervios ao lector salpicados de humor cafre e vísceras que se usan para facer ABECEDARIOS COMPLETOS.

Cando. Cando. Cando. Cando

Caín na conta de algo que esquecera comentar
neste blog.
No cal acaban (como se fora o sumidoiro do desastroso apartamento dunha Charlize Theron estupefacta pola súa idade)
os restos das experiencias reais e imaxinadas que salpican a miña vida
insignificante
-como di Bordieu citando a Benveniste: diferenciarse quere dicir ser significativo e o contrario de ser significativo é ser insignificante- -saquemos unha lección disto agora-.

Quería dicir que esquecera comentar algo neste blog que é insignificante ou quizás algo menos. Aquí, onde queda o resto do resto do resto das cousas que me pasan no meu paso pola vida ou que me pasan pola cabeza cando na miña cabeza pasa algo.

Como unha invasión. Pero non vou facer unha comparación fácil coa invasión de Attack the block, e iso que eu son moi de comparacións non fáciles senón facilísimas.

Quería dicir que por fin fixen o paso a acción e saqueime o carnet do BNG e dende entón non lle dou voltas a outra cousa na miña cabeza.

Teño un carnet dun partido político. Eu.
Que non pasara na miña vida de ter o carnet da biblioteca.
Que o máximo nivel de asociacionismo que coñecín foi o estar casado.
Que pasei a vida mirando pola ventá como a xente interviña sobre a realidade mentras permanecía retirado na miña burbulla autista observando con esa mestura de medo e envexa tan característica da clase media-media-media-medio-medosa.

Agora resulta que teño un carnet dun partido político. E non te prestan libros.
Canto vou durar aí. Que pregunta. Canto tempo.

Canto. Canto. Canto. Canto.

Mágoa non ser unha robaliza.


Comentarios nesta entrada

Conde de Lérezmont y Dragón

No mejora lo que si fue publicado.
¿Para cuándo café y firma?

Que el scarecrow no da cuenta del recado.

Haraldo Catapún

Antecedentes.
El comentario que montó el pollo de este tractor desbocado y metafficional es

"1.- "Mágoa que non sexas unha robaliza" de Willy S.
Las letras gallegas esperaban y necesitaban su gran novela.Llegó Willy y mando parar.Así define su maravillosos estilo: "Os obxectos, os personaxes, as situacións deben hallarse caracterizados do xeito máis conciso e superficial posible. O uso do adverbio e a adxectivación redúcense ó máximo, dado que estes autores prefiren que sexa o contexto o que suxira o sentido profundo da obra"

2.-"Treboadas de peltre allende los predios montaraces.Ciando en las resacas de Galizalbión" de f.m.
Tocho de mil páginas acerca de la saga de unos héroes fordianos con problemas con la cerveza.
Farragoso,atormentado, críptico,
malsano.Lo suficiente para que te consideren un genio los tontos de siempre.

3.- "Colón era de Sheffield" de Glub Cota.
Documentado,ameno,polémico,bien escrito,y concluyente.Se está rodando una película que promete ser un éxito.

4.- "Amaneceres,Despedidas y Tractores en Inglaterra " de Wenceslao Fortes.Obra maestra del realismo sucio,le valió a su autor,periodista de prestigio, trescientas demandas y una paliza de un porco bravo que tuvo que divorciarse tras la publicación del libro.

5.-"Blancos,Cerveceros,
Heterosexuales" de Adrían Pontevedreando. Otro éxito de ventas que terminó como el rosario de la aurora. Pontevedreando hizo un homenaje a Talese,Wolfe y Thompson con este impactante libro de prosa ácida y verdades como puños. Una facción del porcobravismo talibán le tiroteó a la salida del Celtic Cross.salió ileso.

6.-"Porcobravismo apocalíptico.
Coños y pintas en el Finis Terrae" de Eugene Philip Coetzee. Coetzee aspira a ser el Paul Auster de la anglo pero se queda en un tolkien del Medio Oeste. Su ilegible estilo ha influido negativamente en citoyen,f.m y mike barja.Mejor cuando se queda en autor de libros de textos y panfletos académicos.

7.- "Si crees que va mal es que puede empeorar". Libro de poemas de Citoyen. Carta de amor en sonetos a los gafes recurrentes del porcobravismo.Antes de la IX,le dedico una sextilla del libro a los stags." os irá bien" les dijo.

8.- "Ser malo y vestir de negro mola" de M.J. Un estilo de sota,caballo,rey y un sentido de humor propio de una comedia zafia de los 80's salpican este libro de 341 páginas.Muy bien tratado por la crítica,solo es una muestra más que en el país de los ciegos,el que bebe más es el rey."

La reacción del Sifones ha sido sublime.Lástima que los otros 7 esten enfadados

Thor Pede Quinsling

La editorial oficial del Rodillarato es The Red Pumpkin Books.


Quede claro.
Lémbrolle

Gary Oh ¡¡ Maynard

Dice mucho de Willy S como persona que haga de forma gratuita,
público un capítulo de su obra magna.
Un grande entre la porcomunidade.

Robert Lee Stevenson

Willy Robaliza se supera a sí mismo.

Deberías aventurarte por esta orange plank road de estilo theroniano.
Se te nota cómodo.
Se te lee suelto.

Nearca Renuente

Menudas referencias tiene usted.

Para colgarse de un árbol.

John Ford

"Mágoa que sexas unha robaliza"
Viste más, ¿verdad?
Un guiño al clásico fordiano ´"Lástima que seas una puta" que se regala en esos pubs de guardia desde Rutland hasta Sheffield.
Seguro que Haroldo se columpió con una flecha en el ojo.
O no se dio cuenta.

Lubina

A mí me pareces un escritor sobrevalorado.

Willy S.

Querida lubina, o feito de que te pareza un escritor xa leva implícitaa a sobrevaloración!

Peixe Sapo

No les des nunca explicaciones.
Se crecen

Julius Evola

El problema es que la situación política moderna ha comenzado a actuar con la irresponsabilidad propia del arte, reduciendo la vida a un concierto absolutamente ficticio; ha transformado la sociedad en un teatro y al pueblo en una masa de espectadores, y, en definitiva, es la causa de la politización del arte; la actividad política ya no alcanza el nivel del antiguo rigor de lo concreto y de la responsabilidad.

Yajirobe Inoshishi

El arte pertenece a un sistema que siempre resulta inocente mientras que la acción política tiene como principio fundamental la responsabilidad. Y dado que la acción política se valora sobre todo a la vista de los resultados, es posible admitir en ella también una motivación egoísta e interesada, siempre que conduzca a buenos resultados; si, por el contrario, una acción inspirada en un principio altamente ético lleva hacia un resultado atroz, no exime de asumirlo a quien haya cumplido las responsabilidades que le correspondan.

El problema es que la situación política moderna ha comenzado a actuar con la irresponsabilidad propia del arte, reduciendo la vida a un concierto absolutamente ficticio; ha transformado la sociedad en un teatro y al pueblo en una masa de espectadores, y, en definitiva, es la causa de la politización del arte; la actividad política ya no alcanza el nivel del antiguo rigor de lo concreto y de la responsabilidad.

Mallory

Legaliza la robaliza.
La lubina no es supina

 

Este sitio está baixo as condicións dunha licencia Creative Commons.

RSS Feed. Feito con Blogger. Plantilla Modern Clix, deseñada por Rodrigo Galindez. Modern Clix blogger template por Introblogger.